1 En het is geschied, als Jezus al deze woorden geëindigd had, dat Hij tot Zijn discipelen zeide:
2 Gij weet, dat na twee dagen het pascha is, en de Zoon des mensen zal overgeleverd worden, om gekruisigd te worden.
3 Toen vergaderden de overpriesters en de Schriftgeleerden, en de ouderlingen des volks, in de zaal des hogepriesters, die genaamd was Kajafas;
4 En zij beraadslaagden te zamen, dat zij Jezus met listigheid vangen en doden zouden.
5 Doch zij zeiden: Niet in het feest, opdat er geen oproer worde onder het volk.
6 Als nu Jezus te Bethanië was, ten huize van Simon, den melaatse,
7 Kwam tot Hem een vrouw, hebbende een albasten fles met zeer kostelijke zalf, en goot ze uit op Zijn hoofd, daar Hij aan tafel zat.
8 En Zijn discipelen, dat ziende, namen het zeer kwalijk, zeggende: Waartoe dit verlies?
9 Want deze zalf had kunnen duur verkocht, en de penningen den armen gegeven worden.
10 Maar Jezus, zulks verstaande, zeide tot hen: Waarom doet gij deze vrouw moeite aan? want zij heeft een goed werk aan Mij gewrocht.
11 Want de armen hebt gij altijd met u, maar Mij hebt gij niet altijd.
12 Want als zij deze zalf op Mijn lichaam gegoten heeft, zo heeft zij het gedaan tot een voorbereiding van Mijn begrafenis.
13 Voorwaar zeg Ik u: Alwaar dit Evangelie gepredikt zal worden in de gehele wereld, daar zal ook tot haar gedachtenis gesproken worden van hetgeen zij gedaan heeft.
14 Toen ging een van de twaalven, genaamd Judas Iskariot, tot de overpriesters,
15 En zeide: Wat wilt gij mij geven, en ik zal Hem u overleveren? En zij hebben hem toegelegd dertig zilveren penningen.
16 En van toen af zocht hij gelegenheid, opdat hij Hem overleveren mocht.
17 En op den eersten dag der ongehevelde broden kwamen de discipelen tot Jezus, zeggende tot Hem: Waar wilt Gij, dat wij U bereiden het pascha te eten?
18 En Hij zeide: Gaat heen in de stad, tot zulk een, en zegt hem: De Meester zegt: Mijn tijd is nabij, Ik zal bij u het pascha houden met Mijn discipelen.
19 En de discipelen deden, gelijk Jezus hun bevolen had, en bereidden het pascha.
20 En als het avond geworden was, zat Hij aan met de twaalven.
21 En toen zij aten, zeide Hij: Voorwaar, Ik zeg u, dat een van u, Mij zal verraden.
22 En zij, zeer bedroefd geworden zijnde, begon een iegelijk van hen tot Hem te zeggen: Ben ik het, Heere?
23 En Hij, antwoordende, zeide: Die de hand met Mij in den schotel indoopt, die zal Mij verraden.
24 De Zoon des mensen gaat wel heen, gelijk van Hem geschreven is; maar wee dien mens, door welken de Zoon des mensen verraden wordt; het ware hem goed, zo die mens niet geboren was geweest.
25 En Judas, die Hem verried, antwoordde en zeide: Ben ik het, Rabbi? Hij zeide tot hem: Gij hebt het gezegd.
26 En als zij aten, nam Jezus het brood, en gezegend hebbende, brak Hij het, en gaf het den discipelen, en zeide: Neemt, eet, dat is Mijn lichaam.
27 En Hij nam den drinkbeker, en gedankt hebbende, gaf hun dien, zeggende: Drinkt allen daaruit;
28 Want dat is Mijn bloed, het bloed des Nieuwen Testaments, hetwelk voor velen vergoten wordt, tot vergeving der zonden.
29 En Ik zeg u, dat Ik van nu aan niet zal drinken van de vrucht des wijnstoks tot op dien dag, wanneer Ik met u dezelve nieuw zal drinken in het Koninkrijk Mijns Vaders.
30 En als zij den lofzang gezongen hadden, gingen zij uit naar den Olijfberg.

Mijn hart, vervuld met heilbespiegelingen
Zal 't schoonste lied van enen Koning zingen
Terwijl de Geest mijn gladde tonge drijft
Is z' als de pen van een, die vaardig schrijft
Beminlijk Vorst, uw schoonheid hoog te loven
Gaat al het schoon der mensen ver te boven
Genâ is op uw lippen uitgestort
Dies G' eeuwiglijk van God gezegend wordt

Gord, gord, o Held, uw zwaard aan uwe zijde
Uw blinkend zwaard, zo scherp gewet ten strijde
Vertoon uw glans, vertoon uw majesteit
Rijd zegenrijk in uwe heerlijkheid
Op 't zuiv're woord der waarheid; rijd voorspoedig
En heers alom rechtvaardig en zachtmoedig
Uw rechterhand zal 't Godd'lijk rijk behoên
En in den krijg geduchte daden doen

Uw pijlen, fel van uwen boog gedreven
Zijn scherp, en doen gehele volken beven
Zij vellen neer, wat uw vermogen tart
En dringen diep in 's vijands wreev'lig hart
Gij zult, o God, in eeuwigheid bekleden
Den vasten troon van uw gerechtigheden
De rijksstaf, dien uw hoge Majesteit
In 't Godsrijk zwaait, heerst met rechtmatigheid

O God! uw God heeft mild U overgoten
Met vreugdezalf, meer dan uw meêgenoten
Omdat Uw ziel de goddeloosheid haat
En 't recht bemint. Uw vorst'lijk rijksgewaad
U toegevoerd uit elpenbenen hoven
Vol eed'len geur, doet elk uw hoogheid loven
Hoe ruikt de mirr' en kassie wijd en zijd
En d' aloë, wier geur uw ziel verblijdt

Straks leidt men haar in statie, uit haar woning
In kleding, rijk gestikt, tot haren Koning
Zo treedt zij voort met al den maagdenstoet
Die haar verzelt, U vrolijk tegemoet
Zij zullen blij, geleid met lofgezangen
De vreugde voên, die afstraalt van haar wangen
Tot zij, daar elk gewaagt van haren lof
Ter bruiloft treên in 't koninklijke hof